- effectus
- 1.
effectus, a, um, Part. and P. a., from efficio.2.effectus, ūs, m. [efficio], a doing, effecting.I.In gen., execution, accomplishment, performance: ad effectum consiliorum pervenire, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:II.
operis,
Liv. 21, 7:ad effectum aliquid adducere,
id. 33, 33, 8; cf.spei,
id. 21, 57; Prop. 3, 9, 27 (4, 8, 27 M.):ut peccatum est, patriam prodere, etc., quae sunt in effectu: sic timere, etc., peccatum est, etiam sine effectu,
Cic. Fin. 3, 9, 32:effectum consilii morata tempestas est,
Curt. 8, 13, 22; cf.:cum opera (sc. oppugnationis) in effectu erant, i. e. near completion,
Liv. 31, 46, 14:haec verba, QVOD STATVERIT, cum effectu accipimus, non verbotenus,
in effect, in fact, Dig. 2, 2, 1:cum effectu,
Paul. ib. 40, 7, 1.—In partic., with reference to the result of an action, an operation, effect, tendency, purpose:quarum (herbarum) vim et effectum videres,
Cic. Div. 2, 20, 47:Q, cujus similis effectu specieque Koppa,
Quint. 1, 4, 9; cf. Plin. 27, 13, 119, § 144: effectus eloquentiae est audientium approbatio, Cic. Tusc. 2, 1, 3; cf. Quint. 2, 17, 25; 2, 18, 2:ne sine ullo effectu aestas extraheretur,
Liv. 32, 9 fin.; cf. id. 34, 26; 40, 22 fin.:cum plura argumenta ad unum effectum deducuntur,
Quint. 9, 2, 103; 1, 4, 9:ut res haberet effectum,
Vulg. Judic. 18, 5.—In the plur., Quint. 1, 10, 6.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.